داستان‌ها دروغ می‌گویند. کتاب‌ها دروغ می‌گویند. اما دروغ‌های مصلحتی!

ذهن همه‌ی ما آدم‌هایی که کتاب می‌خوانیم، مخصوصا آنهایی که علاقه‌مند به ادبیات و داستان هستند، پر است از داستان‌هایی که واقعی نیستند. فرقی نمی‌کند چه سن یا جنسیتی داشته باشیم. ذهنمان پر می‌کشد. می‌رود به مکانهایی که واقعی نیستند. زمانهایی که هنوز نرسیده‌اند. یا به دیروزی که اصلا وجود نداشته است! همه می‌دانیم که شرلوک‌هلمز واقعی نیست، اما هستند کسانی که می‌روند به آن آدرس و آن پلاک غیرواقعی و عکس می‌اندازند. این واقعیت حتی زمانی جذاب‌تر می‌شود که بعضی از ما نمی‌دانیم داستان رستم دستان واقعی است یا نه! دنیای بچه‌ها هم پر است از داستان‌هایی که با اینکه باور کردنشان سخت است ولی بچه‌ها هیچ تلاشی نمی‌کنند تا واقعیت را جایگزین خیال خوب داستان‌ها کنند. نقل قولی از پابلو پیکاسو هست که می‌گوید: "همه ما می‌دونیم که هنر واقعیت نداره. هنر دروغی هست که به فهم واقعیت کمک می کنه یا دست کم فهم چیزی که به ما گفتن واقعیه. هنرمند باید بدونه چه جوری دیگران رو قانع کنه دروغهایی که میگه راست هستن.". چه دنیای شیرینی خواهد بود وقتی مرز این دروغ‌های جذاب و واقعیت کم باشد و کجا بهتر از دنیای بچه‌‌ها می‌تواند به این آرزو رنگ واقعیت بدهد!؟ همانطور که دردهای ما در بچگی میتواند در سال‌های بعد تاثیرات بدی داشته باشد، مطمئنا بخش بزرگی از آدم شاد و پرتلاشی که امروز هستیم حاصل آرزوها و رویاهای دوران بچگی ماست. تمام چیزی که لازم داریم تا این روزهای بزرگسالی امیدوار باشیم و هدفمند، داشتن دوران کودکی است پر از رویاها و آرزوهای عجیب و غریب.

ساده‌ترین کاری که ما می‌توانیم برای کودکانمان انجام دهیم، کمک کردن به ساختن رویاهای شیرین است. نیازی نیست فقط زمانی که کنار دریا با هم قدم می‌زنیم داستان‌های پری‌دریایی و کاپیتان یک چشم دزدان دریایی را تعریف کنیم. می‌توانیم هر روز و بین تمام روزمرگی‌های هر روزمان به کمک بچه‌ها برای ماشین‌های در حال حرکت داستان بسازیم، برای آدم‌هایی که با سرعت از کنارمان می‌گذرند، با لباس‌های متفاوت‌شان، با قد و قواره‌های متفاوت. می‌توانیم یک بسته پاستیل خرسی بخریم و کلی داستان‌های جذاب بسازیم. اما فراتر از تمام این اتفاقات خوب می‌توانیم به جای ماهی دادن به بچه‌ها، ماهی‌گیرشان کنیم! تنها کافیست چند جلد کتاب خوب با هم ورق بزنیم، با صدای بلند بخوانیم و تشویقشان کنیم به غوطه‌ور شدن در این دنیای بی‌انتهای کتاب. کتاب‌هایی که به راحتی می‌توانند تا سال‌ها همراه بچه‌ها باشند و در بزرگسالی بدون اینکه متوجه باشند هدف بسازند و راه نشان دهند. تمام آن کتاب‌های ژول‌ورن را به‌خاطر دارید؟ با آن جلدهای رنگی و جادوی خیال!؟